گاهِـــــی وقــــتِِــهــــــــــا...

گـاهـــــے وَقـتـهــا نـوشـتـنـت نـمـــــے آیـَכ

چـاــے هم بـرایـت بـــــے مـزه شـכه

ازســےــگار کـشـیـכטּ مـیـتـرســـــــــے

از حـرف زכטּ بـا دیـگـراטּ حـالـت بــِهَـρ مـیخـُورَכ

خـسـتــہ نـیـستـــــے כلــزَכه نـیـسـتـــــے

اعـصـابـت هـρ خـورכ نـیـست

امـا تـا כلـت بـخـواهـכ [غــَـم] כارــــے

شـایـכ اَلـکـــے بـعـضــے وقـتـا حـالـتـاטּ مـثـلِ هـمـیشــہ ـــے مَـטּ اَسـت ...

یـــکـــ پــاکتــــ سیـــگــار

شـــــــــرابـــــــــ بـــهــــ  مقـــــدار لازمــــــ

یــــهــــــ     دلــــــــ    پـــــــــر

ایــــــنجــــا شـــروعـــــ   مــآجــراســـــ

انــــتهایـــشـــــ را  خـــــدا هــــمـــ  نمیــــداند...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مــــــــــــــــنـــــــ...؟؟؟!!!!

من کیم ؟

کسی میدونه ؟

من همون دیوونه ایم که هیچوقت عوض نمیشه...

همونی که همه باهاش خوشالن اما...

همونی که اونقدر یه اهنگ گوش میده که از ترانه گرفته تا ریتم و خوانندش متنفر میشه....

همونی که هقهق همه رو به جون دل گوش میده اما خودش بغضاش زیر بالش میترکونه.....

همونی که همه فکر میکنن سخته ،سنگه اما با هر تلنگری میشکنه

همونی که مواظبه کسی ناراحت نشه اما همه ناراحتش ميكنن...

همونی که تکیه گاه خوبیه اما.......

همونی که کلی حرف داره اما همیشه ساکته.....

آره من همونم ! !

 

...؟؟

اפســـآس مے کنــــــم

وقتـــے مـــے نویســـم

פֿבآ چشمهـــآیش رآ مـــے گیـــرב...

وقتـــے مـــے פֿـــــوآنــــم

گوشهـــآیش رآ...

صـــاבقـــآنـــہ بگــــویــــم،

فکــــر مـــے کنـــم

פֿــــבآ هــــم از ســـاבگـــے مـــن

و פـــرفهـــآے تکـــرآرے ام

פֿستـــہ شــــבه استـــ...

 

 

...

...

 

تــــــمام شــــــــد...

 

بيـــا اين هــم خيــــآلـــــت بـردارو برو...

 

شايـــد بخواهي به كسي ديگــــر هديــــه اش بــــدي!

 

ســـــــال جديــــد اســــــــــت ديـــگر...!؟؟

 

 

...

...

 

 

 

 

چیزے نمیخواهمـ

جــُز

یـڪ اتاقـ ِ تاریـڪ

یـڪ موسیقـے بے ڪلامـ

یـڪ فنجانـ قهوهـ بــہ تلخـے زهـر

و خوابے بــہ آرامے یـڪ مرگــــــــ همیشگے ...

 

...

 

 

 

 

 

 

 

 

مـن آنـــــقَـــــــــدر امــــــــــروز و فَرداهـــــــــاي نَــــــیامَـــــده را دیـــــده اَمــ

که دیـگَر هیـــچ وَعدهـ بـــــي سَراَنجـــــامــــــي

خوابــــ و خِیــالـــ آرزوهـــایَمـ را آشفـــته نمی کنـــد

حالـــا یــــاد گرفتـــــَمـ کـــ ه فراموشـــــــي دَواي دَردِ

هَـــــمه یِ نَداشــــتَــــــن ها و نَخواســـتَـــــن ها و نَیــــــامـَـــدَن هاســـــتــــ

یــــاد گرفـــتــَمــ کــ ه از هیـــــــــــچ لَبــخَــنـــــــــــــدي

خیــــــالــ دوســـــت داشـــــتَـــن به سَـــــرَمــ نَــــزَنَــــد

یــــاد گرفـــتــَمــ کــ ه بشــــــنَــوَمـــ تـــــــــا فَـــــردا ....!!!

وَ بـــــه روي خـــــود نَـــیــاوَرَمـــ کـــ ه فَــــرداها هیــــــچ وَقـــتـــ نمــــی آیــــَنــــد 

 

 

 

 

كاش می دانستم...

چه كسی این سرنوشت را برایم بافت...

آنوقت به او میگفتم...

یقه را آنقدر تنگ بافته ای...كه بغض هایم را نمی توانم فرو دهم...!!!

 

 

 

 

 

مـهـربـانـی تـا کـــــــی ؟؟

بـگـذارسـخـت باشم و سـرد !!

بـاران کـه بـاریــد ... چـتـر بـگـیـرم و چـکـمـه !!!

خـورشـیـدکـه تـابـیـد ... پـنـجـره ببـندم و تـاریـک !!!

اشـک کـه آمـد ... دسـتـمـالـی بـردارم و خـشـک !!!

او کـه رفـت نـیـشخـنـدی بـزنـم و سـوت . .

 

دل گـــرفته هـــــاي مــــــن...

 

 

 

مــزاحـم آدمــی که

مشـغـول فــرامــوش کــردن شـمــاســـت

نـشـویــــد….

هـیـچ قـاتـلـی دوس نــدارد

هـنـگـام کـشـتـن کـسـی

مـزاحـمــش شــونــد...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

آنقـــــدر دلـــم را شکسته انـــد

کـــه تمام راه هــای منتهی بـــه دل خــراب شـده است

چندیست تــابـــلو زده ام

کارگران مشغول کارنـــد آهسته بــرانید

نـــه بـــرای دل شکسته ام

بــــــرای شما کـه از زخـم دلـــم زخــم بـــر نــداریـــد

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

کفش هایم را نده…

پا برهنه میروم!

تا در حریم تنهایی خود

با نگاه کردن به تاول های پایم عبرت بگیرم.

من کجا…

عاشقی کجا..؟؟؟

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ܓܨچـــرآ نــگآه مـے کـُنــے ؟

تنــهــآ نـَבیـבه اے ؟

بـﮧ مــَטּ نـَخـنـב ..

مــטּ هَـمـ روزگـآرے

عـَزیــز בلــ کــَســـے بـــوבمــ ..ܓܨ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

چـﮧ פֿــوب اسـت ،

گـاه گاهــے دروغ بـگـویــے بـﮧ دلـت (!)

و نـگـذارے ڪـﮧ بـدانــد ،

بــے نـــــہـایـت تـنـــہـا سـت . .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ساعتها زیر دوش به کاشی های حمام خیره می شوی

 

 غذایت را سرد می خوری ناهار ها نصفه شب ، صبحانه را شام!

 

لباسهایت دیگر به تو نمی آیند ، همه را قیچی می زنی!

 

 ساعتها به یک آهنگ تکراری گوش می کنی و هیچ وقت آهنگ را حفظ نمی شوی!

 

شبها علامت سوالهای فکرت را می شمری تا خوابت ببرد!

 

 تنهائی از تو آدمی میسازد که دیگر شبیه آدم نیست…

 

روزهای من اینگونه و شبهایم اصلاً نمیگذرن

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

تنهایی یعنی...

 

 اگه هزار بار هم از اول تا آخر لیست شماره های موبایلت رو نگاه کنی،

 

 نتونی یک نفر رو پیدا کنی ...

 

که باهاش درد دل کنی...

 

 

 

 

 

 

 

 

سرده! تاریکه !ترسناکه !فقط سکوت! سخته… تنهایی!

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

جلوتر نيا خــــاكستــــري ميشوي

 

ايـــنجا دلــــ ــــــ ــــي را سوزانــــده اند...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

دوبـاره از صفـر شروع مــ ـے کنم !

تـــ ــ ـــــــــو

خوبـے هایم را از یاد بــبـر ..!

مــ ـن ،


همـه چــیـز را ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

گآهـــے خیآلـ میکـُنَم روی

دَستــِ خُدا مآنده اَم . .

خَسته اش کرَده اَم

خودَش هَم نمـــے دانـَد

بآ مَن چه کُند....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ببار باران که دلتنگم مثالِ مرده بی رنگم


ببار باران کمی آرام که پاییز هم صدایم شد


که دلتنگی وتنهایی رفیق باوفایم شد


ببار باران ... ببار باران ... که تنهایم ..!
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

همیــــــشهـــــ  ... 

 

 

 

 

 

هَـميشه بـآيد کَسـي باشد

کـــہ  مــَعني سه نقطه‌هاے انتهاے جمله‌هايَتـــ را بفهمد

هَـميشه بـآيد کسـي باشد

تا بُغض‌هايتــ را قبل از لرزيدن چـآنه‌ات بفهمد

بـآيد کسي باشد

کـــہ  وقتي صدايَتــ لرزيد بفهمد

کـــہ  اگر سکوتـــ کردے، بفهمد...

کسي بـآشد

کـــہ  اگر بهانه‌گيـر شدے بفهمد

کسي بـآشد

کـــہ  اگر سردرد را بهـآنه آوردے براي رفتـن و نبودن

بفهمد به توجّهش احتيآج داری

 

بفهمد کـــہ درد دارے

کـــہ زندگي درد دارد

بفهمد کـــہ دلت براي چيزهاے کوچکش تنگــ شده استــ

بفهمد کـــہ دِلتــ براے قَدمــ زدن زيرِ باران...

براے ^{بوسيـدَنش}...

براے يك آغوشِ گَرمــ تنگ شده است

هميشه بايد کسي باشد

هميشه...

 

 

گآهیــ اَز دوستــ ـدآشتَنــ هآیَمـ اِحسآسـ ِ پَروآز میکُنمـ ...

گآهیــ اَز دلتَنگیهآیمـ احسآس ِ مــُچالِگیـــ ...

گآهیــ اَز اِنسـآنــ بـودَنمـ اِحسـآس ِ خَستِگیــــ...

ـهَر لَحظهـ احسآسیـــ ...

وَ حتیــ گآهیـــ پارادوکس ِ اینها با یکدیگر

یِکـ لَحظـهـ خَندهـ

یِکـ لَحظهـ اَشکـــ

یِکــ لَحظِهـ حِسـ ِ تَنهــآییــ مَحضـــــ

چِقَـــدر سَختــ اَستـــ اِنســآنـ بودنــ 

 

 

 

دلـــــتنگیـــــ

 

گاهـــ   دلتنـــــــگــــــ   میـــــ   شومــــ

 

 دلتنـگتر  از  تـــمامــــ  دلتنگـــــــــیها

حسرتــــ ها  را  میــــ  شمارمـــ

و باختنــــ ها

وصدایــــ  شکستنــــ  را

 نمیدانمــــ  منــــ ...

 

 کدامینـــ  امید  را  ناامید  کردمـــ؟

وکــدامــــ  خواهـشــــ  را  نشــنیدمــــ؟

و بهــــ  کــدامــــ  دلتنگیــــ  خندیدمــــ؟

کهــــ  چنینــــ   دلتنگــــــــــــــــمــــ!!!